Денес, иако се обидовме, не успеавме да добиеме ниту потврда, ниту негација на веста за можната кандидатура на тандемот Емилијан Станковиќ и Софија Куновска на претстојните локални избори во Општина Центар, за кои се смета дека се сериозна закана да ги осуетат плановите на актуелните политички актери.
Сепак, нашите извори велат дека веќе подолг период се кова план за формирање граѓанско движење, кое ќе обедини повеќе истакнати кадри од левицата, десницата и политичкиот центар, кои поседуваат личен интегритет, кредибилитет и знаење за да покренат нова општествена енергија, а кои во моментов не препознаваат вистинска идеологија и програмска визија во своите матични партии. Наводно, локалните избори се препознаваат како повод за таканаречено “Прво граѓанско востание”, кое е логично да започне од Центар, најурбаната општина во Македонија, каде гласачите и во минатото покажале дека имаат најголем интелектуален и слободно мислечки потенцијал да даваат отпор на теснопартискиот клиентелизам со кои вообичаено царуваат партиите.
Со оглед на фактот дека ВМРО-ДПМНЕ се на власт помалку од една година, а за волја на вистината, никогаш немале силна партиска база во Центар и никогаш не победиле со свој автентичен кандидат туку со поддршка на Виолета Аларова и Владимир Тодоровиќ, евентуалниот ваков развој на околностите најмногу ќе го погоди и онака ранливиот СДСМ, кој ќе се бори да не доживее уште поголем дебакл од парламентарните избори, а оваа општина сепак ја доживуваат како свој бастион. Затоа, тука својата шанса ја гледаат Левица и ЗНАМ, кои реално не располагаат со “расни” урбани кадри за пребирливата скопска публика, но имаат потреба да го рашират своето кадровско влијание во Центар, Карпош, Кисела Вода и Аеродром.
Дали тандемот Емилијан Станковиќ и Софија Куновска, кои една деценија се дистанцирани од погрешните политики на нивниот СДСМ, заедно со поголема група на урбани интелектуалци ќе можат да дадат решение на ребусот и заедно да станат тригер фактор за канализирање на граѓанското незадоволство во нова здрава иницијатива која ќе ја врати надежта дека сепак постои потенцијал за реформа на политичкиот дух на нацијата, останува да покаже времето пред нас.
