Денешниот технолошки пејзаж открива сложена приказна за потрошувачки практики. Производителите сè почесто користат стратегии кои ги принудуваат корисниците да купуваат нови уреди преку софистицирани технички ограничувања. Овие пристапи се особено видливи во дизајнот на батериите и електронските komponenti.
Најчесто, компаниите вградуваат електронски механизми кои го отежнуваат или оневозможуваат независното одржување на уредите. Ваквите практики не само што ги зголемуваат трошоците за потрошувачите, туку и создаваат значителен еколошки отпад.
Клучното прашање е како потрошувачите можат да бидат поинформирани и поактивни во справувањето со овие предизвици. Потребна е поголема транспарентност од производителите и поддршка на правото на поправка и одржливост на електронските уреди.
Идните технолошки решенија треба да се фокусираат на отворени платформи, модуларен дизајн и можности за надградба, наместо на затворени системи кои го ограничуваат корисничкото искуство.